Şemseddin Attâr (k.s) anlatıyor:
Hazreti Mevlâna bir gün camide vaaz ederken, mevzû; Hızır ile Mûsâ aleyhisselâmın kıssasına gelmişti. Bu kıssayı, öyle fesâhat ve belâgat ile anlatıyordu ki, herkes nefesini kesip, can kulağı ile dinliyordu. Benim yanımda bir şahıs ise başını önüne eğmiş bir şeyler mırıldanıyordu. Kulak verdim, dediklerini anladım.
"Sanki yanımızda idin, sanki üçüncümüz sendin." diyordu.
Bu kişinin Hızır (a.s) olduğunu anladım. Yanına sokuldum;
"Anladım, Sen Hızır'sın. Ne olur bana ihsân eyle!" dedim.
Cevâben;
"Burada Hazreti Mevlâna varken benim sana ihsanda bulunmam deniz yanında teyemmüm gibi olur. Senin bütün müşküllerini o halleder." dedi ve gözümden kayboldu.
Ben bu hâli Mevlâna hazretlerine anlatmak için yanına gittiğimde ben daha söze başlamadan;
"Ey Attâr! Hızır aleyhisselâmın sözleri doğrudur." diyerek benim sözümü kesti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu yazıya siz de yorum yapabilirsiniz